Zelfmoordaanslagen en mensenrechten

Zelfmoordaanslagen zijn een uiterste vorm van terrorisme. Ze zijn als vorm van terreur ook zeer efficiënt, omdat men zich er maar heel moeilijk tegen kan beveiligen.

Zelfmoordaanslagen werden in het verleden gepleegd door onder meer joden in het door Rome bezette Judea en door moslims ten tijde van de middeleeuwse kruistochten. Veel aandacht kregen in recente tijd de zelfmoordaanslagen van Palestijnse terroristen in Israël, maar dergelijke aanslagen zijn ook gepleegd door onder anderen Tsjetsjenen in Rusland en, op grote schaal, door Tamil-strijders in Sri Lanka.

Steeds meer zelfmoordaanslagen worden gemeld uit Afghanistan, Irak en Syrië. Volgens de databank van het Chicago Project on Security and Terrorism is het aantal zelfmoordaanslagen wereldwijd sterk toegenomen sinds ongeveer het jaar 2000, van enkele tientallen tot honderden per jaar.

Het waarom van zelfmoordaanslagen

Over de factoren die iemand ertoe brengen een zelfmoordaanslag te plegen is nog te weinig bekend. Factoren die onderzoekers noemen zijn onder meer: persoonlijkheidskenmerken (een zwak ik-besef, krankzinnigheid, ziekelijke afhankelijkheid van de waardering van anderen, ziekelijke zucht naar roem); sociaaleconomische factoren (de familie van zelfmoordenaars wordt vaak beloond met een aanzienlijk bedrag); groepsdwang (de politieke ambities van de groep eisen totale opofferingsgezindheid); en krachtige technieken van indoctrinatie (‘hersenspoeling’).

Armoede en gebrek aan opleiding zijn geen indicatie: veel zelfmoordenaars komen uit relatief welvarende en hoger opgeleide kringen.

Zelfmoordaanslagen: Amnesty’s visie

Amnesty veroordeelt zelfmoordaanslagen, evenals andere daden van terrorisme, in de sterkste termen. Opzettelijk lijden toebrengen aan de burgerbevolking kan nooit een gerechtvaardigde daad zijn. Degenen die zelfmoordenaars rekruteren en van de nodige middelen voorzien moeten worden vervolgd wegens onder meer misdrijven tegen de menselijkheid en oorlogsmisdrijven. De Geneefse verdragen veroordelen uitdrukkelijk het gebruik van elke vorm van terreur in een gewapend conflict.