Wie is de echte moordenaar van de Iraanse Mahsa Amini?
Volgens de extremistische denkbeelden van Assad en Khomeini was democratie een westers denkbeeld, schrijft Linda Bilal.
In 1979, twee maanden voor mijn geboorte, werd tijdens de Iraanse Revolutie de autocratische sjah omvergeworpen. Mohammad Reza Pahlavi vluchtte vanuit Teheran naar Caïro en Ruhollah Khomeini keerde terug naar de sjiitische stad Qom vanuit zijn ballingschap in Parijs. De ene dictator ging ten onder, de andere stond op. Khomeini zei tegen het Iraanse volk: ‘Democratie… gebruik deze term niet, want het is een westers concept.’ Vervolgens sloot hij alle kritische kranten en zei over critici: ‘We dachten dat we met mensen te maken hadden, maar dat is duidelijk niet het geval.’
Deze extremistische geest is – vanuit zijn graf – de echte moordenaar van Mahsa Amini, die werd doodgemarteld door de ‘zedenpolitie’ omdat ze ‘haar hijab niet goed droeg’. De Syrische president Bashar al-Assad deed in een toespraak over de Syrische revolutie een vergelijkbare uitspraak: ‘De revolutie is een samenzwering, en degenen die erin geloven zijn niets anders dan zich vermenigvuldigende bacteriën die moeten worden gestopt.’
De extremistische geest van Khomeini is de echte moordenaar van Mahsa Amini
De ander objectiveren, dehumaniseren, beledigen… dit is een vak dat zowel door tirannen als extremisten wordt beheerst. Extremisme is een idee dat, met de juiste hulpmiddelen, in tirannie en geweld verandert. Bashar al-Assad beschouwde Syriërs als ziektekiemen en zijn extremistische denkwijze rechtvaardigde voor hem het doden van tienduizenden Syriërs. Hij had er geen probleem mee om zich aan de wereld te presenteren, met zijn das en zijn in Londen opgepikte Britse accent, terwijl hij sprak over de centrale rol van zijn regering bij het sluiten van vrede en het bestrijden van terrorisme.
Iraanse revolutie
Zowel Assad als Khomeini wordt geëvenaard door Islamitische Staat, die mensen zoals wij, Syrische vrouwen, uit de straten van Aleppo, Raqqa en Deir ez-Zor hebben verdreven. Het lijkt alsof wij voor hen geen mensen waren, dus verdienden we allemaal een lot als dat van Mahsa Amini. Partijen die ironisch genoeg beweerden tegen elkaar te vechten – van Hezbollah tot Iraakse sjiitische milities – sloten zich in werkelijkheid allemaal aan bij IS en het Syrische regime, in de strijd tegen de revolutie en haar seculiere mensen. Aangezien democratie, zoals we hoorden, een westers concept is.
Lees ook:
Jazzcafés, feesten en Netflix kijken, in Teheran wordt het voorlopig gedoogd
Terug naar de eerste islamitische Iraanse revolutie van 1978. Die werd aangewakkerd door de moorden op jonge demonstranten door de troepen van de sjah. Vandaag de dag komen Iraniërs opnieuw in opstand, maar nu tegen de Iraanse Islamitische Republiek onder leiding van Ali Khamenei, op zoek naar leven, vrijheid en bescherming van vrouwen tegen de klauwen van de ‘zedenpolitie’. En tegen extremisten die het land verpletteren.
Ik droom van een vrij Iran en een vrij Syrië, zonder sjah of murshid (opperste leider) met tulband of stropdas die onze nek omsnoert op het moment dat we ‘vrijheid’ roepen.
