Martin Ennals was secretaris-generaal van Amnesty International in de jaren zeventig en droeg sterk bij aan de ontwikkeling van de organisatie, die in 1977 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

Onder zijn leiding werd Amnesty’s werkterrein uitgebreid met acties tegen marteling, doodstraf, buitengerechtelijke executies en verdwijningen. Tegelijkertijd bewaakte hij de grenzen van de organisatie, tegenover druk om het werkterrein uit te breiden met een veelheid van sociaaleconomische rechten die in de jaren zeventig sterk aan belangstelling wonnen. Uitbreiding kwam er pas vanaf de jaren ’90.

Martin Ennals Award

Ennals was onder meer betrokken bij de oprichting van organisaties HURIDOCS (voor de standaardisering van mensenrechtendocumentatie), Article 19 (tegen censuur), SOS Torture (tegen marteling), International Alert (voor early warnings), Defence for Children International (voor de rechten van het kind) en het Europees Mensenrechtenfonds, dat projecten subsidieert. De Martin Ennals Foundation, opgericht in 1993 door activisten uit verschillende landen, reikt jaarlijks de Martin Ennals Award uit aan mensenrechtenverdedigers.

Mensenrechten zijn universeel

Martin Ennals sprak zich uitdrukkelijk uit tegen de veronderstelling dat wat in het ene land een schending van mensenrechten is, in een ander land misschien niet zo gevoeld wordt.

Voor ernstige schendingen van mensenrechten geldt: marteling doet altijd pijn, en wie wordt vermoord is altijd dood.