In de jaren negentig kwamen steeds meer alleenstaande minderjarige asielzoekers (ama’s) naar Europa. Sinds 2009 worden ama’s vaak aangeduid als alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv’s).

Alleenstaande minderjarige asielzoekers werden soms ‘vooruit gezonden’ omdat men de kans voor een kind om asiel te krijgen groter acht dan voor een volwassene. In Nederland steeg het aantal alleenstaande minderjarige asielzoekers vanaf midden jaren negentig sterk, tot 7.800 in 2000. Als reactie daarop is vanaf 2001 het ama-beleid veel strenger geworden.

Hierdoor werd het aantal ama’s veel minder, tot enkele honderden per jaar. De grootste groepen waren voorheen afkomstig uit Angola, China, Sierra Leone en Guinee. Hun vlucht was bijna altijd door middel van mensensmokkel geregeld. Vanaf 2015 nam het aantal ama’s weer sterk toe, tot zo’n 3500. Ze kwamen vooral uit Syrië.

Vluchtelingenstatus zelden verleend

In 2013 verviel de de regel van een bijna automatische verblijfsvergunning tot hun 18e jaar. Alleenstaande minderjarige vreemdelingen kunnen nu ook eerder worden teruggestuurd. Slechts aan heel weinig amv’s is de vluchtelingenstatus verleend. In Nederland kunnen amv’s een beroep doen op hereniging met hun ouders als aantoonbaar is dat ze eerder door de eigen ouders zijn verzorgd. De opvang en voogdij is in Nederland in handen gegeven van Stichting Nidos.