Dem. Rep. Congo: autoriteiten moeten blokkade media opheffen

De autoriteiten van de Democratische Republiek Congo (DRC) moeten de sluiting van mediavestigingen en het blokkeren van internet en van het sturen van tekstberichten, ongedaan maken.

De autoriteiten legden de (sociale) media plat om ‘het verspreiden van roddels’ over de verkiezingsuitkomst tegen te gaan.

Internet, sms, radio, televisie geblokkeerd

Na de presidents- en parlementsverkiezingen, die op 30 december 2018 plaatsvonden, werd in de DRC internet platgelegd. Ook het sturen van sms’jes was niet langer mogelijk. Op 1 januari 2019 werd Radio France Internationale, een onafhankelijk buitenlands radiostation dat in de DRC populair is, eveneens uit de lucht gehaald. De volgende dag overkwam twee televisiekanalen hetzelfde. Het gaat om zenders die in bezit zijn van oppositieleider Jean-Pierre Bemba.

‘Mensen moeten vrij toegang hebben tot communicatiekanalen en informatie kunnen uitwisselen voordat de verkiezingsuitslag bekend is’, zegt Joan Nyanyuki van Amnesty International. ‘Deze aanval op de vrije meningsuiting en de persvrijheid kan de al gespannen en explosieve situatie verergeren.’

Achtergrond

De Congolezen stemden naast een nieuw parlement ook voor de opvolger van president Joseph Kabila. Na 17 jaar aan de macht te zijn geweest, mag hij niet meer herkozen worden. De verkiezingen hadden in 2016 moeten plaatsvinden, maar werden steeds weer uitgesteld. De verkiezingsuitslag wordt half januari verwacht.

In de aanloop naar de verkiezingen verbood de regering alle betogingen die niet georganiseerd waren door politici die dicht bij de aftredende president Joseph Kabila staan. Aanhangers van de oppositie en mensen die vroegen om meer veiligheid en een betere dienstverlening, kregen te maken met bedreigingen, intimidatie, pesterijen, arrestaties en geweld bij het uiteendrijven van hun bijeenkomsten. Daarbij vielen doden en gewonden.

Joan Nyanyuki zei daarover: ‘De autoriteiten dulden geen enkele tegenspraak. Dat blijkt het duidelijkst uit het onophoudelijk onderdrukken van elke vorm van kritiek en van elke vraag vanuit het publiek, of die nu gaat over de penibele veiligheidssituatie in het land, sociale wantoestanden of het huidige verkiezingsproces.’