Amnesty-vrijwilligers actief op festivals
Zoals heel festival-minnend Nederland stonden ook wij weer te springen om na twee coronajaren eindelijk weer Pinkpop, Zwarte Cross en Lowlands te bezoeken. En we waren van de partij tijdens de Canal Parade.
17 tot 19 juni, Pinkpop
De inmiddels iconische roze buckethoedjes, die wij speciaal voor Pinkpop maken, waren binnen een recordtempo uitverkocht. Vanwege het nieuwe design? Omdat alle bezoekers massaal ons mensenrechtenwerk wilden steunen? Of toch vooral dankzij de 30 graden en volle zon? We zullen het nooit weten, maar we zijn er wel blij mee.
De hoge temperaturen maakten het werk voor onze vrijwilligers niet makkelijk. Maar wat hebben ze zich fantastisch ingezet. Ze haalden handtekeningen op onder onze oproep voor een nieuwe wet tegen verkrachting waar we onder de naam Let’s Talk About Yes voor actievoeren. Een wet tegen verkrachting hoort te draaien om wederzijdse instemming – en het ontbreken hiervan. Nu spreken we volgens de Nederlandse wet alleen van ‘verkrachting’ wanneer er sprake is van expliciet verzet. Dit moet anders. De wetswijziging staat nu gepland voor 2024, wat ons betreft duurt dat te lang. Daarom verzamelden onze vrijwilligers handtekeningen en spraken we met de festivalbezoekers over het belang van consent (in de tent).
14 tot 17 juli, Zwarte Cross
Maar liefst 229.900 mensen bezochten afgelopen juli de Zwarte Cross in Lichtenvoorde. Wij mochten drie wel heel bijzondere gasten meenemen dit jaar. Namelijk de vrouw en twee van de drie kinderen van Raif Badawi. De Saudische Badawi heeft 10 jaar lang vastgezeten in de gevangenis omdat hij een kritische discussieplatform oprichtte. Zijn gezin is toen naar Canada verhuisd. Al die jaren hebben we actie voor zijn zaak gevoerd. Begin 2022 kwam Raif eindelijk vrij. Maar doordat de autoriteiten van Saudi-Arabië hem een reisverbod hebben opgelegd, kan hij nog eens 10 jaar lang zijn familie niet zien. Zijn vrouw en kinderen vertelden zélf het Zwarte Cross-publiek over deze wrede straf.
Hier vertellen zijn kinderen hoe Raif Badawi toch nog een betrokken vader probeert te zijn en over wat ze zouden doen zodra ze hem eindelijk weer zien.
6 augustus, Canal Parade
Het was even twijfelen of we deze wel in dit rijtje moesten noemen. Want de Pride is geen festival, evenmin is het een feestje. Pride is een protest. Dat zullen we nooit vergeten. Om al het feestende publiek in Amsterdam hier aan te herinneren, was dit dan ook de boodschap van onze boot. Overladen met protestborden voeren we op plek 6 van de botenparade door de Prinsengracht. Het thema dit jaar luidde ‘My Gender, My Pride’. De afgelopen decennia stond Pride in het teken van ‘mogen houden van wie je wilt’ maar de organisatie vindt het, naar eigen zeggen, tijd om de focus te verbreden naar ‘mogen zijn hoe we ons voelen’. Ook al is Pride niet zomaar een feestje, we hebben het wel leuk gehad.
18 tot 21 augustus, Lowlands
Dit weekend sloten we het festivalseizoen af op Lowlands. Hier wilden we graag met bezoekers in gesprek over het belang van demonstraties. Want iedereen heeft het recht om op te komen voor zijn/haar/diens ideeën. Bij de grote gele Amnesty-kaarsen op het terrein – ook een geliefde meetingpoint wanneer je voor de zoveelste keer je vrienden kwijt bent – konden bezoekers zelf posters maken. We vroegen hen om hun beste protestleus te bedenken.
Onze festivalvrijwilligers hebben wederom enorm hard gewerkt. Ze haalden handtekeningen op voor een zeer ernstige zaak. Namelijk de veroordeling van de Iraanse demonstrant Vahid Afkari. Hij werd gearresteerd omdat hij vreedzaam had geprotesteerd tegen het regeringsbeleid. Tijdens het protest werden leuzen geroepen over ongelijkheid en politieke onderdrukking. Na uiterst oneerlijke processen werd Afkari veroordeeld tot 33 jaar gevangenisstraf en 74 zweepslagen.
We zijn onze vrijwilligers heel dankbaar dat zij deze heftige zaak onder de aandacht hebben weten te brengen bij het feestende publiek. En hopen dat zij na het zware werk ook nog wat hebben kunnen ontspannen en natuurlijk feesten, want daar zijn festivals óók voor.
