Maak psychisch geweld strafbaar
Anne*
“Ik had op een gegeven moment bijna geen contacten meer, geen vrienden of vriendinnen. Omdat hij liever niet had dat ik wegging. Hij vertelde me hoe ik mij moest gedragen, zelfs hoe ik mijn chips moest kauwen. Hij luisterde mee met telefoongesprekken en beheerde mijn salaris. Al mijn inkomen moest naar de algemene rekening waar ik geen pas van had. Hij betaalde alles. Als ik geld nodig had voor tampons dan moest ik het vragen en kreeg ik een zucht, “oh wat duur”.
Mezelf kwijtgeraakt
Hij overtuigde mij ervan dat ik een stoornis had, borderline of autistisme, en stuurde me naar een psycholoog. Met mij leven was eigenlijk niet te doen en ja, dat herkende ik wel. Ik zat niet goed in mijn vel. Ik was moe, kortaf en ik deed ook moeilijk. Ik had niet in de gaten dat dit kwam omdat ik in de overlevingsstand stond, op eieren liep.
Een escalatie was heel naar. Hij schold mij dan voor van alles uit. Of hij negeerde mij, soms voor dagen. Dan wilde hij sorry horen en als ik dat zei meende ik het niet en als ik het niet zei gaf ik niks om hem. Of ik moest raden waarom hij boos was. Als ik het fout had, bleef hij zwijgen.”
Eveline*
“Een jaar voordat ik daadwerkelijk uit de situatie werd gehaald, had ik al eens aangifte proberen te doen. Ik was toen zonder m’n ex-partner (toen partner) bij familie en had eindelijk de mogelijkheid en de moed om aangifte te doen. De politie stuurde me naar huis, 2 dagen later mocht ik terugkomen. In 2 dagen kan er veel gebeuren, hoe zou ik weer kunnen wegglippen? Ik ging nadenken over wat de gevolgen konden zijn en verloor de moed die ik bij elkaar had geraapt om deze stap te zetten.
Wat ik nodig had gehad van de politie is dat ze mijn melding serieus hadden genomen en direct hadden gehandeld, want het vroeg ontzettend veel moed om deze stap te zetten.
De politie had eerder kunnen ingrijpen. M’n zussen hadden de nacht voor de aanhouding van mijn ex al contact met de politie en Veilig Thuis. Ze hadden hun verteld dat ze op dat moment in contact met mij stonden en dat ik om hulp vroeg, maar de politie gaf aan dat ze niets konden doen, tenzij ik zelf belde. Iets wat onmogelijk was, aangezien mijn ex continu meeluisterde.
Ze grepen de volgende dag pas in, nadat een familielid van mijn ex-partner naar het politiebureau is gereden om aangifte te doen. We zijn een paar uur later klemgereden. Mijn ex-partner is toen aangehouden.”
Liesbeth*
“Het had erg geholpen als ik überhaupt wist dat psychisch geweld bestond. Mijn beeld van partnergeweld was: man slaat vrouw. Ik had geen idee. Ik ben hoogopgeleid en heb zo veel mogelijk gelezen. Er is al een hoop onderzoek naar dwingende controle en psychisch geweld gedaan, dus er is veel kennis, maar het is nog niet doorgedrongen in Nederland. Ik heb een boek gepubliceerd over mijn ervaringen, en dé reactie van lezers is dan ook: ik heb eindelijk woorden voor wat me is overkomen, ik begrijp het nu eindelijk.
Wat er nú moet veranderen
Wat er nú moet veranderen, is dat er hulp moet komen voor vrouwen die willen ontsnappen. Ik vind het onvoorstelbaar dat dat niet serieuzer genomen wordt. Er moet een hulplijn zijn, of de politie moet dermate opgeleid zijn, dat ze je ten minste kunnen adviseren over hoe je veilig weg kunt gaan.
Er moet erkenning komen dat psychisch geweld bestaat en dat het ernstig is. Het is kwellend en infantiliserend dat in Nederland zo weinig mensen begrijpen wat psychisch geweld is, wat de impact ervan is, en dat er zo’n breed gedragen veronderstelling is dat het enkel zwakke vrouwen overkomt.
Als hij mijn horloge had gestolen, had ik wel iets kunnen doen
Ik heb zelf veel gehad (en nog steeds) aan het feit dat dwingende controle in het Verenigd Koninkrijk al sinds 2015 strafbaar is. Dat heeft mij echt doen inzien dat wat er bij mij thuis speelde, niet normaal was. Ik ervaar het als een kwelling dat mijn ex een horloge van mij had kunnen stelen, en dat ik dan wél iets had kunnen doen. Nu heeft hij mijn leven verwoest en kon hij gewoon weglopen.”
*Alle namen zijn pseudoniemen
Zelf hulp nodig of ken je iemand in deze situatie?
We zouden hier heel graag een makkelijk bereikbaar nummer willen geven waar je terecht kan, maar onderdeel van de reden waarom we deze campagne nu voeren is omdat hulp hiervoor door de overheid helaas nog niet goed genoeg geregeld is. Er zijn verschillende instanties waar je mogelijk terecht kan, afhankelijk van je specifieke situatie:
Het Verdwenen Zelf: https://verdwenenzelf.org
Veilig Thuis: 0800-2000 https://veiligthuis.nl/
Centrum Seksueel Geweld: https://centrumseksueelgeweld.nl/