Eenzame opsluiting en mensenrechten

Eenzame opsluiting is een gevangenisregime waarin een gevangene geen contact heeft met andere gevangenen.

Tot de moderne tijd zaten gevangenen in de regel met meerderen in een cel. Eenzame opsluiting in kerkers, zoals de ‘vergeetput’ (oubliette) gold als een zware straf en leidde vaak tot dood door honger of verwaarlozing. Moderne westerse gevangenissen kennen in de regel een systeem van individuele opsluiting, maar met veel gelegenheid tot onderling contact.

Isolatiefolter

Eén persoon op een cel waarborgt de privacy van de gevangene en beschermt tegen geweld. Maar eenzame opsluiting die gepaard gaat met isolatie van bijvoorbeeld geluid, licht en andere signalen van de buitenwereld staat gelijk aan isolatiefolter.

Eenzame opsluiting zonder contacten geldt als disciplinaire straf en wordt soms ook gebruikt voor detentie van bijzonder gevaarlijk geachte (politieke) misdadigers. Amnesty stelt dat eenzame opsluiting vaak gelijk staat aan marteling of wrede behandeling.

Zie ook Incommunicado gevangenschap.