Vervolg

Na de aankondiging dat Wordt Vervolgd moet stoppen, kwam er een stroom aan hartverwarmende reacties op gang. Met en zonder woordspelingen. 

Ik ben niet zo van de woordgrappen, of tenminste, eigenlijk vooral niet van al te voor de hand liggende woordgrappen op mijn voornaam of op de naam van dit blad. Maar nu wil ik een uitzondering maken. Want in de stroom brieven, mails en appjes die op gang kwam na de aankondiging dat Amnesty Nederland helaas heeft besloten dat Wordt Vervolgd moet stoppen uit bezuinigingsoverwegingen, zaten zulke lieve passages dat ik die hier graag herhaal. ‘Vaak is het zeer te betreuren wanneer iemand wordt vervolgd’, zo schreef een lezer ons, ‘maar zeer spijtig is dat het magazine van Amnesty International niet wordt vervolgd’. Pun intended.   

Verder waren er die opriepen tot actie (‘wie pakt de handschoen op voor een herstart?’), of die aanboden hun lidmaatschapsbijdrage te verhogen of zelfs te verdubbelen. Op pagina 44 en 45 een greep uit de vele hartverwarmende reacties.   

Intussen ligt hier het op één na laatste nummer van Wordt Vervolgd. Boordevol relevante verhalen die elders niet aan bod komen. Want waar anders lees je over de onafhankelijkheidsstrijd in West-Papoea, waar de Indonesische bezetter geen hulporganisaties toelaat (pagina 32)? Of over al die Koeweiti’s van wie opeens de nationaliteit wordt afgenomen, zodat ze staatloos worden (pagina 10)? Stuk voor stuk urgente onderwerpen waar met hart en ziel aan is gewerkt.  

De volgende editie, die de laatste zal zijn, wordt een mooie terugblik op achtenvijftig jaargangen. En daarna wordt het, vooruit, inderdaad niet meer vervolgd.