Cultuurtip: Quiet Life
De redactie van Wordt Vervolgd leest, luistert en kijkt heel wat af. Deze keer: de film Quiet Life van Alexandros Avranas.
Sergei staat op en trekt zijn trui omhoog: ‘Look at me’, zegt hij tegen de dame van de Zweedse immigratiedienst, die hem zojuist heeft verteld dat er te weinig bewijs is dat hij in zijn thuisland Rusland gevaar loopt. ‘Look at me.’ Een litteken van een grote steekwond op zijn buik. De kinderen, Alina en Katia, huilen zachte tranen. Als er geen nieuw bewijs komt, zullen ze worden uitgezet. De volgende dag zakt Katia op het schoolplein in elkaar. Ze blijkt aan het uppgivenhetssyndroom (berustingssyndroom) te lijden, een mysterieuze aandoening waarbij kinderen van asielzoekers na de afwijzing van hun asielaanvraag in een apathische toestand, vergelijkbaar met een coma, raken. Er zijn enkele duizenden gevallen van bekend, vrijwel allemaal in Zweden. Aan de hand van dit syndroom vergroot speelfilm Quiet Life pijnlijk uit hoe de staat ouders soms in een onmogelijke positie dwingt, om hen vervolgens te verwijten dat ze niet goed voor hun kinderen zorgen.
