Vier jaar brieven schrijven

Ik ben Ibrahim Halawa uit Ierland. Toen ik op vakantie in Egypte was, liep ik mee in een demonstratie. Daarna werd ik opgepakt en gemarteld. Vier jaar lang zat ik vast. Zonder Amnesty International zou ik hier niet zijn.

– Ibrahim Halawa, 22 jaar oud.

Van zijn 17e tot zijn 21e heeft Ibrahim onder helse omstandigheden gevangengezeten, enkel omdat hij protesteerde toen twee van zijn vrienden door agenten waren doodgeschoten. Hij zou anderen tot geweld hebben aangezet, maar Amnesty-onderzoekers toonden aan dat dit een valse beschuldiging was. In deze dankbrief aan Amnesty-supporters vertelt hij zijn verhaal.

Dublin, december 2018

Beste Amnesty-supporter,

Vier jaar brieven schrijven. Ik schreef aan iedereen die ik kende en gebruikte ieder woord waarover ik beschikte. Brief na brief, schreeuwend om hulp. In de hoop dat iemand zou antwoorden. Ik schreef over alles dat me is overkomen, van marteling tot hoeveel ik mijn thuis en mijn familie miste, hoeveel ik de vrijheid miste.

Naarmate de tijd verstreek begon ik de hoop te verliezen. Het leek alsof mensen niet meer achter me stonden, en ik vreesde dat ik nooit op tijd vrij zou komen voordat dierbaren me zouden ontvallen. Tijd werd mijn ergste vijand. Het voelde alsof de cel op mijn borst drukte en ik kon geen uiting meer geven aan mijn gevoelens, ik kon niet meer schrijven. Maar opeens was daar weer hoop.

Ik was jarig en probeerde een brief aan mijn familie in Ierland te schrijven, over hoezeer ik ze miste en hoe graag ik bij ze wilde zijn, toen ik werd opgeroepen voor een bezoek. Het bleek dat Amnesty International 25.000 mensen had gemotiveerd om mij een verjaardagskaart te sturen. Het enige wat ik erover kan zeggen is dat het mijn leven gered heeft. Want die brief aan mijn familie was een afscheidsbrief.

In de vier jaar dat ik gevangenzat heeft Amnesty niet alleen mij gesteund, maar ook mijn familie. Amnesty gaf hun niet alleen hoop, maar vooral ook juridisch advies. Doordat Amnesty mij erkende als gewetensgevangene, schonken de Verenigde Naties en het Europees Parlement aandacht aan mijn zaak.

Mijn zussen, die net als ik gearresteerd waren omdat ze gedemonstreerd hadden, werden eerder vrijgelaten dan ik en teruggestuurd naar Ierland, waar ze de strijd voor mijn vrijheid voortzetten. Ik zal hen voor altijd dankbaar zijn voor al het werk dat ze voor me verzet hebben. Mijn familie is geweldig. Maar mijn zussen waren geen ervaren actievoerders. Ze wendden zich tot Amnesty International voor hulp en lieten mijn brieven zien. Ik had er geen idee van dat Amnesty iedere brief ontvangen had waarin ik om hulp schreeuwde, en dat ze mij daarna nooit meer in de steek zouden laten.

Ik geniet iedere dag van de frisse lucht alsof het een nieuwe dag is; ik ben vrij, na een hele moeilijke periode van mishandeling en onderdrukking. Ik beklim bergen om te genieten van het uitzicht, van de eindeloze lucht of het landschap. En ik geniet van deze mooie wereld waarin we leven, omdat er organisaties als Amnesty International zijn, die mensen als ik redden, zodat ze dit soort momenten kunnen beleven.

Ik heb met mijn eigen ogen gezien welke veranderingen Amnesty International teweeg kan brengen. Sinds ik ben vrijgekomen heb ik hen geholpen en vertel ik mijn verhaal: hoe Amnesty ervoor zorgde dat ik de wereld kan zien zonder muren of tralies.

Maar buiten alles geloof ik dat zonder jou Amnesty nooit verandering voor elkaar kan krijgen. Soms beseffen leden van Amnesty niet hoeveel verschil ze kunnen maken in de wereld of zelfs voor iemands leven, zoals bij mij.

Nu is het mijn beurt om in alle vrijheid en zonder zorgen een brief te schrijven, om jullie met heel mijn hart te bedanken. Jullie geloofden dat Amnesty mij kon helpen. Jullie hebben ervoor gezorgd dat ik de doodstraf ontlopen ben. Dank daarvoor. Maar anderen worden helaas nog steeds onderdrukt en de wereld heeft Amnesty nog altijd nodig. En zonder jullie kan Amnesty niet doorgaan met haar werk voor verandering.

Blijf erin geloven dat je het verschil kunt maken.

Voor mij is het nu tijd om door te gaan met de alledaagse problemen van het leven. Maar nu kan ik dat met een glimlach. Want er is niks wat mijn gevoel van vrijheid kan overtreffen.

Dank je wel,

Ibrahim Halawa