Cambodjaanse regering staat slavernij en marteling toe in ‘scam-kampen’

De regering van Cambodja negeert opzettelijk mensenrechtenschendingen waaronder slavernij, mensenhandel, kinderarbeid en marteling die criminele bendes begaan. Dit gebeurt op grote schaal in meer dan vijftig zogenaamde scam-kampen in het hele land. Dit blijkt uit een nieuw onderzoek dat Amnesty International vandaag publiceert.

• Amnesty International bezocht meer dan vijftig scam-kampen tijdens anderhalfjaar-durend onderzoek. 
• Overlevenden vertellen over mensenhandel, slavernij en dwangarbeid. 
• De staat lijkt medeplichtig te zijn aan misstanden begaan door Chinese bendes. 

Slachtoffers die zijn geïnterviewd voor het rapport “I Was Someone Else’s Property”, dachten dat ze naar echte banen solliciteerden, maar werden naar Cambodja gesmokkeld. Daar werden ze vastgehouden in gevangenisachtige kampen en gedwongen om online mensen te scammen in een schaduw-economie die miljoenen euro’s waard is en waarin mensen over de hele wereld worden opgelicht. 

“Bedrogen, verhandeld en tot slaaf gemaakt, de overlevenden van deze scam-kampen beschrijven hoe ze vastzaten in een levende nachtmerrie – in dienst van criminele ondernemingen die opereren met de ogenschijnlijke goedkeuring van de Cambodjaanse regering,” zegt Agnes Callamard, secretaris-generaal van Amnesty International. 

“Mensen op zoek naar een baan worden met de belofte van goed betaald werk naar vreselijke werkkampen gelokt, die worden gerund door goed georganiseerde bendes. Daar worden ze onder bedreiging van geweld, gedwongen mensen op te lichten.” 

Het onderzoek van Amnesty International toont een enorme crisis aan en laat zien dat de autoriteiten van Cambodja zich niet genoeg inzetten om deze te stoppen. Dit gaf een crimineel netwerk de moed om zich internationaal uit te breiden. Miljoenen mensen worden slachtoffer van dit soort scams.   

Uit Amnesty’s onderzoek blijkt ook dat de Chinese kampen en de Cambodjaanse politie waarschijnlijk samenwerkten en ook aanvaringen hadden. De politie is er niet in geslaagd om de kampen te sluiten, ondanks de vele mensenrechtenschendingen die er plaatsvinden.  

“Hoog salaris en zwembad” 

Amnesty’s onderzoek naar de scam-kampen is het meest uitgebreide onderzoek op dit gebied. Het 240 pagina’s tellende rapport identificeerde ten minste 53 scam-kampen in Cambodja. Amnesty-onderzoekers interviewden 58 slachtoffers van acht verschillende nationaliteiten, onder wie negen kinderen. Daarnaast onderzocht Amnesty de verhalen van 336 andere slachtoffers. De mensen die zijn geïnterviewd waren ontsnapt, gered of kwamen vrij nadat hun families losgeld hadden betaald.  

De getuigenissen van de slachtoffers schetsen een gedetailleerd beeld van een uitgebreide, gewelddadige criminele organisatie die opereert vaak met medeweten van de Cambodjaanse autoriteiten. De ineffectieve en soms corrupte reactie van de Cambodjaanse autoriteiten op de scam-crisis laat hun stilzwijgende instemming zien en duidt op betrokkenheid bij de mensenrechtenschendingen die plaatsvinden.  

*Lisa, die 18 was en tijdens een pauze van school in Thailand een baan zocht toen ze werd verhandeld, vertelt: “[De ronselaars] zeiden dat ik administratief werk zou doen…ze stuurden foto’s van een hotel met een zwembad…het salaris was hoog.”  

In plaats daarvan werd Lisa ‘s nachts via een rivier naar Cambodja gebracht. Daar werd ze 11 maanden tegen haar wil vastgehouden door gewapende beveiligers en moest ze  mensen scammen. Toen ze probeerde te ontsnappen, werd ze hard in elkaar geslagen. 

“Er waren vier mannen…drie van hen hielden me vast terwijl de baas me op mijn voetzolen sloeg met een metalen stang…Ze zeiden dat als ik niet zou stoppen met schreeuwen, ze me zouden blijven slaan tot ik zou stoppen.”  

“Ze bleven hem slaan, tot zijn lichaam paars was”  

Amnesty International bezocht voor het onderzoek 52 van de 53 scam-kampen in zestien steden en dorpen in Cambodja. Daarnaast bezochten de onderzoekers 45 soortgelijke plekken die mogelijk scam-kampen zijn. De meeste gebouwen waren voormalige casino’s en hotels die door bendes waren ingenomen nadat Cambodja online gokken verbood in 2019. De meeste bendes zijn uit China afkomstig.  

De kampen leken ontwikkeld te zijn om mensen gevangen te houden, met surveillance-camera’s, prikkeldraad rond de omheiningsmuren en veel bewakers, die vaak elektrische wapenstokken en soms vuurwapens droegen. Slachtoffers gaven aan dat “ontsnappen onmogelijk was.”  

De meeste slachtoffers waren naar Cambodja gelokt met misleidende vacatures op sociale media zoals Facebook en Instagram. Nadat ze waren verhandeld, werden ze gedwongen contact te zoeken met mensen op sociale media om gesprekken aan te knopen om hen te frauderen. Hieronder vielen nep-romances of investeringsmogelijkheden, de verkoop van producten die nooit worden geleverd, of het opbouwen van vertrouwen voor het financieel uitbuiten van iemand (pig-butchering in het Engels). 

Vrijwel alle slachtoffers waren ook slachtoffers van mensenhandel, en iedereen moest dwangarbeid verrichten onder de dreiging van geweld. In 32 gevallen kwam Amnesty International tot de conclusie dat de overlevenden slachtoffer waren van slavernij zoals omschreven onder internationaal recht. De managers van de kampen controleerden de mensen alsof ze hun eigendom waren. Ook werden mensen verkocht en waren ze getuige van de verkoop van andere mensen. Veel mensen was verteld dat ze een schuld hadden aan het kamp en dat ze moesten werken om deze af te betalen. 

Van de 58 geïnterviewden, waren veertig gemarteld of mishandeld – bijna altijd door de managers van de kampen. Sommige kampen hadden speciale kamers – die vaak bekend stonden als ‘donkere kamers’ – waar mensen werden gemarteld die niet konden werken, niet werkten, hun targets niet haalden, of contact hadden opgenomen met de autoriteiten.  

Volgens slachtoffers vielen er vaak doden in de kampen of in de omgeving en iemand beschreef hoe een lichaam op het dak van een gebouw viel. Amnesty International bevestigde ook het overlijden van een Chinees kind in een kamp. 

Slachtoffer *Siti beschreef hoe iemand uit Vietnam door bazen van het kamp bijna een half uur werd geslagen. Hij zei: “Ze bleven [de Vietnamese persoon] slaan tot zijn lichaam…paars…was…toen [gebruikten] ze een elektrische wapenstok. Ze sloegen de Vietnamees tot hij niet meer kon schreeuwen, niet meer op kon staan…toen vertelde de baas me dat ze wachten tot een ander kamp hem wilde kopen.” 

Van de negen geïnterviewde kinderen , werden vijf gemarteld of mishandeld. *Sawat, een 17-jarige jongen uit Thailand, werd door meerdere managers geslagen voordat ze hem vertelden dat hij zijn kleren moest uittrekken en gedwongen zou worden van het gebouw af te springen.     

Het grote falen van de Cambodjaanse regering 

Uit het rapport van Amnesty International blijkt dat de Cambodjaanse regering er niet in slaagt om deze mensenrechtenschendingen bij de scam-kampen te onderzoeken, ondanks het feit dat ze er herhaaldelijk op is gewezen.  

“De Cambodjaanse autoriteiten weten wat er gaande is in de scam-kampen, maar ze laten het voortduren”, zegt Montse Ferrer van Amnesty International. “Uit ons onderzoek blijkt een patroon van fouten door de staat waardoor de criminaliteit zich kon uitbreiden, en dit roept vraagtekens op over de motivatie van de regering.” 

De regering beweert de scam-crisis aan te pakken via haar Nationaal Comité om Mensensmokkel tegen te gaan (NCCT) en een aantal werkgroepen van ministeries, die zich bezighielden met politieacties om  slachtoffers uit de kampen te ‘redden’. Meer dan tweederde van de in het rapport genoemde scam-kampen bleef echter opereren na deze invallen en ‘reddingsacties’ van de politie. De media hebben uitgebreid bericht over mensensmokkel bij een kamp in Botum Sakor en de politie heeft meerdere keren ingegrepen om mensen te redden, maar het kamp blijft open.  

Het falen van de politie hangt samen met hun samenwerking met de bazen van de kampen. Bij veel ‘reddingsacties’ viel de politie niet de kampen binnen om onderzoek te doen, maar ontmoette de politie een manager of bewaker bij de poort, en kreeg daar de persoon overhandigd die hulp had ingeroepen. De zaken gingen daarna gewoon door.

In andere gevallen werden slachtoffers gestraft met slaag nadat ze in het geheim contact hadden opgenomen met de politie en de bazen daarachter waren gekomen. Een Vietnamees slachtoffer liet Amnesty International weten dat de politie “voor het kamp werkt en hulpverzoeken naar de bazen van de kampen terugkoppelt”.  

Mensen die uit de scam-kampen werden ‘gered’ werden vaak daarna in immigratie-detentiecentra opgesloten, soms maandenlang, onder slechte omstandigheden. De Cambodjaanse autoriteiten zien hen niet als slachtoffers van mensenhandel en geven hen niet de steun waar ze recht op hebben.  

De autoriteiten maken ondertussen mensen die zich uitspreken over deze scam-kampen tot doelwit: verschillende mensenrechtenverdedigers en journalisten zijn gearresteerd, en nieuwsdienst Voice of Democracy werd gesloten in 2023, waarschijnlijk omdat ze berichtten over de scam-crisis. 

Oproep Amnesty International 

Amnesty International heeft de bevindingen van het rapport naar de NCCT gestuurd. Als antwoord kreeg Amnesty bericht terug met vage data over interventies bij kampen, maar deze maakten niet duidelijk of de staat al verdere actie heeft genomen of mensen heeft vervolgd voor mensenrechtenschendingen. Ook reageerde de NCCT niet op de lijst van Amnesty met scam-kampen of verdachte locaties.   

“De Cambodjaanse regering kan deze schendingen stoppen, maar heeft ervoor gekozen dit niet te doen”, zegt Montse Ferrer. “De gedocumenteerde politie-interventies lijken slechts voor de show te zijn.” 

“De Cambodjaanse autoriteiten moeten ervoor zorgen dat mensen die een baan zoeken geen slachtoffer worden van mensenhandel en in Cambodja belanden en te maken krijgen met marteling, slavernij of andere mensenrechtenschendingen. Ze moeten dringend onderzoek instellen naar de scam-kampen en alle kampen sluiten. Ze moeten slachtoffers identificeren, steunen en beschermen. Slavernij gedijt wanneer regeringen wegkijken.”  

Achtergrond

Voor het rapport interviewde Amnesty International slachtoffers uit China, Thailand, Maleisië, Bangladesh, Vietnam, Indonesië, Taiwan en Ethiopië. Daarnaast had Amnesty toegang tot documenten van honderden anderen uit onder meer India, Kenia, Nepal en de Filipijnen. 

Onder internationale mensenrechtenwetgeving heeft Cambodja de plicht om ervoor te zorgen dat niemand in slavernij of dienstbaarheid wordt gehouden of dwangarbeid moet verrichten. Het land is verplicht om kinderen te beschermen tegen economische uitbuiting en moet marteling voorkomen, verbieden, onderzoeken en vervolgen.  

De Cambodjaanse regering moet ook mensenhandel actief onderzoeken en vervolgen; slachtoffers daarvan identificeren en steunen; en ervoor zorgen dat ‘reddingsoperaties’ hun rechten en waardigheid niet verder inperken. 

*Alle slachtoffers/overlevenden gebruiken vanwege veiligheidsredenen pseudoniemen.