Zuid-Azië: bescherm mensen die extra risico lopen door het coronavirus
Amnesty International roept de autoriteiten in Zuid-Azië op om mensenrechten centraal te stellen in de aanpak van het coronavirus. Op korte termijn zijn er duizenden coronabesmettingen te verwachten. Overbevolkte wijken met ontoereikende gezondheidszorg zullen extra getroffen worden.
‘Nu het aantal coronabesmettingen snel toeneemt, moeten de leiders in deze regio extra aandacht hebben voor de meest kwetsbare mensen’, zegt Biraj Patnaik van Amnesty International. ‘Ze moeten bescherming bieden aan de mensen die niet meer in hun levensonderhoud kunnen voorzien omdat ze thuis moeten blijven, aan mensen die in vluchtelingenkampen leven, mensen in overvolle gevangenissen en zeker ook aan artsen en verpleegkundigen die hun eigen leven riskeren.’
Toegang tot informatie
De coronacrisis wordt in Zuid-Azië verergerd doordat de autoriteiten er niet in slagen om toegankelijke en correcte informatie te bieden over het virus, de manier waarop mensen zich kunnen beschermen en wat de overheid doet om hen te helpen. Diverse overheden in de regio hebben de afgelopen weken de crisis gebagatelliseerd, informatie tegengehouden of, erger nog, zelf valse informatie verspreid. Hiermee ondermijnen zij het recht op gezondheid. Vooral mensen die niet kunnen lezen en schrijven lopen een groot risico. Vooral als zij in een gebied wonen met beperkte toegang tot gezondheidszorg.
In Afghanistan dringt de informatie zeer traag door tot gebieden die getroffen zijn door het gewapende conflict. Bovendien lopen vrouwen en meisjes hier vaak extra risico omdat lokale tradities vrouwen de toegang tot medische zorg verbieden. In Bangladesh is de telecommunicatie afgesloten in kampen met veel Rohingya-vluchtelingen. Er gaat in deze kampen een gerucht rond dat iedereen die besmet is met het coronavirus gedood wordt door de autoriteiten.
Vluchtelingen en ontheemden
De autoriteiten moeten ook zorgen voor de vele vluchtelingen in Zuid-Azië, onder wie meer dan drie miljoen Afghaanse vluchtelingen in Pakistan en meer dan een miljoen Rohingya-vluchtelingen in Bangladesh. De toegang tot water en zeep is in vluchtelingenkampen meestal beperkt, anderhalve meter afstand houden is vaak onmogelijk.
Dagloners
De meeste werknemers in Zuid-Azië verdienen hun brood in de informele sector en zijn afhankelijk van een dagloon. Veel straatverkopers, schoonmakers, vissers, dragers, koks, chauffeurs en anderen hebben geen sociale voorzieningen waar ze op kunnen terugvallen. Zij zullen tijdens een lockdown niet meer in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Bovendien wonen zij vaak ver weg van hun familie.
In India, Sri Lanka en Pakistan zijn de afgelopen week maatregelen aangenomen om de economie te stimuleren. Deze zijn vooral gericht op de industrie. Het is van groot belang dat er ook maatregelen genomen worden om mensen te ondersteunen die in de informele sector werken. ‘Niemand zou de keuze moeten hoeven maken tussen honger en infectiegevaar’ zegt Biraj Patnaik. ‘Op de lange termijn is internationale solidariteit noodzakelijk. Dit is een wereldwijde pandemie die vraagt om een wereldwijde oplossing.’
Medewerkers in de zorg
Nergens werken er zo weinig mensen in de zorg als in Zuid-Azië. Bovendien hebben ze zeer beperkte middelen tot hun beschikking. In Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal en Pakistan melden zorgwerkers dat ze zichzelf niet goed kunnen beschermen als ze coronapatiënten behandelen.
‘Het is pure zelfmoord om patiënten te behandelen zonder bescherming’, zegt Dr. Asfandyar Khan, president van het Pakistaanse Instituut voor Medische Wetenschap. Hij waarschuwt ervoor dat artsen kunnen gaan staken wanneer zij niet voldoende beschermingsmiddelen krijgen.
We zijn in deze crisis allemaal afhankelijk van de mensen in de zorg. Overheden hebben de verplichting om hen de bescherming te bieden die ze nodig hebben. Daarnaast hebben zij toegang nodig tot training en psychosociale hulp.
Gevangenen
Veel gevangenissen in Zuid-Azië zijn berucht omdat ze overbevolkt zijn. De omstandigheden zijn vaak inhumaan door slechte ventilatie en sanitaire voorzieningen en beperkte toegang tot medische voorzieningen.
Internationale mensenrechtenverdragen verplichten landen om ook hun gevangenen goede medische zorg te bieden. Het is goed dat India, Pakistan, Nepal, Sri Lanka en Bangladesh, hebben aangekondigd dat zij bepaalde gevangenen vrij zullen laten. Zij moeten dit snel doen. Ook de andere landen moeten maatregelen nemen tegen de overbevolking in de gevangenissen. Zij kunnen bijvoorbeeld oudere gevangenen vrijlaten en gevangenen die in aanmerking komen voor voorwaardelijke vrijlating. Ook mensen die nog niet berecht zijn, kunnen in vrijheid hun rechtszaak afwachten. Voor iedereen die gevangen blijft, geldt dat zij recht hebben op dezelfde medische zorg als ieder ander in hun land.
