Groeten uit… Akkerman

Als ze mijn achternaam horen‚ kijken de twee Oekraïense meisjes me secondenlang wantrouwig aan. Neem ik ze soms in de maling? Pas als ik mijn paspoort toon‚ geloven ze het. Een Akkerman‚ en dat hier‚ in hun woonplaats: Akkerman.

Wie zelf Akkerman als achternaam heeft en een diepe liefde koestert voor alles wat ruikt en proeft naar de Slavische wereld‚ moet natuurlijk afreizen naar dit stadje in het zuidwesten van Oekraïne.

Officieel heet het 50 duizend inwoners tellende stadje sinds 1944 Bilgorod-Dnistrovsky. Maar inwoners zeggen liefkozend Akkerman. Die naam stamt uit de tijd dat de stad nog bij het Ottomaanse rijk hoorde en verwijst naar het fort in het stadscentrum – in het Ottomaans betekent ak wit en kerman fort.

Voor mijn bezoek aan Akkerman verwachtte ik verbitterde en vijandige politici die elkaar de tent uitvechten en elkaar verdenken van steun aan staatsvijand Rusland. Zoals ook de leden van het nationale parlement in Kiev nu en dan met elkaar op de vuist gaan. Het Oppositie Blok‚ die wordt beschouwd als pro-Russische partij‚ wordt gewantrouwd.

Maar niets van dat alles in Akkerman. Hier werken alle politieke partijen‚ ook het Oppositie Blok‚ constructief en goed met elkaar samen. De gemeenteraadsleden zitten samen om de tafel in hun stamkroeg Goerman. Ze helpen elkaar bij het organiseren van evenementen en zoeken naar oplossingen voor het opknappen van wegen‚ speeltuinen en scholen. Want in Akkerman draait het niet om politieke spelletjes of onderling geruzie. Pragmatisme verbindt de partijen met elkaar: het belang van de stad staat voorop.

Kiev kan een voorbeeld nemen aan Akkerman. De stad dan.

Tekst: Floris Akkerman

Wordt Vervolgd, oktober 2017