Gustaaf Peek schrijft Hanan Badr el-Din
Dear Hanan,
Momenteel word je voor ons verborgen gehouden‚ maar wanneer deze brief je bereikt ben je weer even met ons verbonden. En het zal deze brief lukken bij jou aan te komen‚ dat weet ik zeker.
Mijn naam is Gustaaf. Ik ben schrijver en vandaag schrijf ik jou een brief waar ik lang over heb nagedacht. Op internet heb ik een foto en zelfs een getekend portret van je gevonden. De lieve mensen van Amnesty International hebben me enkele gegevens over je gestuurd. Ik besefte onmiddellijk dat je moedig bent‚ iemand met een gulle geest en een diep hart.
Ik heb begrepen dat je op zoek bent naar je man‚ Khaled. De gedachte dat jij hem probeert te vinden sterkt en troost hem‚ dat weet ik zeker. Ook heb je andere mensen geholpen met het zoeken naar hun dierbaren. Al die mensen danken je dagelijks‚ je bent hun licht en deel geworden van hun handelingen.
Deze brief bereikt je helemaal vanuit Amsterdam‚ zo groot al is de kring die aan jou denkt. Deze stad is mijn favoriete op aarde‚ wellicht ken jij ook zo’n speciale plek‚ wellicht de plaats waar je bent geboren of waar je het liefst hebt gewoond.
Om je aan Amsterdam voor te stellen‚ heb ik onlangs enkele van mijn lievelingsplekken in de stad bezocht en daar aan jou gedacht. Zo stond ik onder de hoge koepel van de Muiderpoort‚ waar de bel van de passerende tram echoot en daar heb ik je naam hardop gezegd. Het paviljoen van het Oosterpark heeft ook je naam gehoord‚ evenals het drukke Spuiplein‚ waar ik vaak vrienden ontmoet. Iedereen fietst hier‚ dat is het makkelijkst in een stad met smalle straten en slingerende grachten. Met je naam fietste ik langs de kruispunten en over de bruggen‚ langs de oude huizen‚ sommige wel meer dan vierhonderd jaar oud en nog altijd wonen er mensen in.
Je naam is overal op internet te vinden met overal dezelfde boodschap: laat Hanan Badr el-Din vrij!
Het zal gebeuren‚ op een dag sta je weer buiten de muren die jou niet verdienen‚ die niets van de menselijke liefde snappen en alleen afbraak en verval kunnen verwachten. Op een dag sta je weer tussen je dierbaren en zul je merken dat hun aantal alleen maar is gegroeid. Dat weet ik zeker. De wereld houdt haar handen voor je open.
Tekst: Gustaaf Peek
Schrijver Gustaaf Peek (1975) debuteerde in 2006 met de roman Armin. Daarna volgden Dover‚ dat werd genomineerd voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs‚ en Ik was Amerika‚ dat werd bekroond met de BNG Nieuwe Literatuurprijs en de F. Bordewijk-prijs. Godin‚ held was in oktober 2014 Boek van de Maand bij De Wereld Draait Door en werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. Peek ontving een Gouden Kalf voor het scenario van de speelfilm Gluckauf. In november dit jaar verscheen het pamflet Verzet! Pleidooi voor communisme. Voor Amnesty’s Schrijfmarathon op 10 december schreef Peek een brief aan Hanan Badr el-Din uit Egypte‚ voor wie die dag actie wordt gevoerd.
