De ‘hel van ondraaglijke marteling’ van mijn gezin – omgaan met de stokslagen van Raif Badawi

Miljoenen mensen van over de hele wereld kennen nu de naam van mijn echtgenoot, Raif Badawi. Al deze aandacht geeft me moed, maar de reden ervan schokt me tot in de kern van mijn wezen.

Door: Ensaf Haidar, vrouw van de gevangen Saudische blogger Raif Badawi

Vandaag precies drie jaar geleden werd Raif gearresteerd in ons land Saudi-Arabië, omdat hij zijn denkbeelden uitte – hij pakte zijn toetsenbord en begon zijn eigen website.

Hij is een persoon die van het leven houdt en gek is op vrijheid. Hiervoor kreeg hij de zwaarste straf. Hij zit sinds 2012 een tienjarige gevangenisstraf uit, en hij kreeg al publiekelijk vijftig stokslagen, van een wreed totaal van duizend stokslagen – te veel voor ieder mens om te verdragen.

Nadat het Saudische Hooggerechtshof recent zijn straf handhaafde, zonder mogelijkheid tot beroep, kan Raif nog negentien sessies stokslagen krijgen. Ondanks zijn slechte gezondheid. Alleen omdat hij zich uitsprak.

Toen we in 2002 trouwden was ons leven mooi, zorgeloos en vrij, totdat hij enkele jaren later besloot zijn eerste Saudi Liberals-website te lanceren.

Sindsdien heb ik me altijd zorgen gemaakt over de veiligheid van Raif. Want ik weet goed dat de religieuze macht in Saudi-Arabië sterk, onverschrokken en onbeheerst is. Deze angsten werden in 2007 werkelijkheid, toen Raif voor het eerst door de Veiligheidsdienst werd opgeroepen. Snel daarna werd ons leven moeilijk. Na zijn arrestatie in 2012 werd alles snel slechter en toen kwam daar vorig jaar deze drastische straf bovenop.

Met de diepste spijt moet ik zeggen dat de wrede en onmenselijke straf die Raif vorig jaar kreeg, bedoeld was als duidelijke boodschap aan iedereen die de moed had zich uit te spreken tegen de Saudische religieuze hardliners. Het kwam als een schok, die ik nog steeds niet te boven ben gekomen. Het is een echte hel van ondraaglijke marteling geworden.

Raif betekende altijd alles voor mij en de kinderen; hij is de vader van drie engeltjes en een geweldige echtgenoot. Ik kan niet onder woorden brengen hoezeer we hem missen. Sinds zijn gevangenschap zijn wij bijna alles kwijtgeraakt.

Op de dag dat Raif naar de gevangenis werd gestuurd, had ik twee opties: om zwak te zijn, op te geven en in een hoekje te gaan huilen, of om sterk te blijven en te vechten voor de vrijheid van Raif. Ik ben het type dat altijd hoop blijft houden, ondanks hindernissen op de weg.

Ik heb moeilijke dagen meegemaakt, en mijn eerste dagen in Canada waren nog zwaarder: een nieuwe taal, nieuwe mensen en een nieuw leven. Dit kwam allemaal bovenop mijn gedachten aan de grote afstand tussen Raif en mij, en de wetenschap dat ik niet kan teruggaan naar Saudi-Arabië. Maar in Québec heb ik oprechte mensen gevonden die me deden wensen dat Raif en ik jaren eerder hier naartoe verhuisd waren.

Mijn leven in Canada kan als perfect en geweldig worden beschreven; de manier waarop de mensen van Québec ons behandelen, is meer dan perfect. De overheid en de politieke oppositie zijn heel behulpzaam geweest; ze zijn geweldig. Het enige dat ik hier mis, is dat Raif niet bij ons is.

Ver buiten Canada hebben mensen van over de hele wereld de zaak van Raif en mij gesteund – in het bijzonder dankzij de inspanningen van Amnesty-activisten, die alles uit de kast trokken om ons te helpen. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe dankbaar ik hen ben voor hun acties voor de vrijlating van Raif. Ze organiseerden onlangs een prachtige tournee die me naar verschillende Europese landen bracht, waar ik politieke leiders heb ontmoet. De Europese leiders ontvingen me alsof ik een politicus of diplomaat was, en deze behandeling alleen al motiveerde me optimistisch en hoopvol te zijn. Iedereen spant zich in, en hopelijk zullen deze inspanningen op een dag iets opleveren.

Ik heb gesmeekt en wil mijn smeekbede aan het adres van Zijne Hoogheid Koning Salman, de heerser van Saudi-Arabië, nog eens herhalen: geef Raif gratie en stop zijn stokslagen. Het klopt dat ik geen antwoord heb ontvangen, maar ik blijf optimistisch en zal tot het laatste moment voor hem blijven pleitten.