Protocol – column van Eduard Nazarski

In de film Rafael, net in première gegaan, probeert de wanhopige (en zwangere) Kimmy haar Tunesische man Nazir veilig naar Nederland te krijgen.

Een niet onbelangrijk deel van het verhaal betreft de strijd met procedures. De keurige ambassademedewerkster heeft geen boodschap aan Nazir, die niet het juiste bewijs heeft van zijn huwelijk met een Nederlandse. De joviale man van de Immigratiedienst In Nederland kan Kimmy’s man niet vinden in de computer, maar vooruit, hij start de procedure opnieuw en over zes maanden weten we meer. Op het Italiaanse Lampedusa, waarnaar Nazir met gevaar voor zijn leven is overgestoken en waar Kimmy hem komt halen, bladert de ambtenaar zwetend door zijn paperassen. Nee mevrouw, meenemen gaat niet, dat staat het protocol niet toe.

In een rechtsstaat maken goede regelingen alle verschil. Maar al gauw verwordt verschil tot onverschilligheid en regelen tot negeren.

Onverschilligheid over het kwaad dat anderen geschiedt, verstikt je eigen waardigheid

Waardoor ontstaat onverschilligheid? Soms omdat de journaalkijker de dagelijkse wereldproblemen niet meer wil. Soms omdat de zaken overgeorganiseerd zijn, zodat Kimmy van de ambtenaren telkens te horen krijgt dat het goed komt zolang ze het systeem maar niet voor de voeten loopt. Soms uit irritatie over wie om hulp vraagt.

Moeten de eigen mensenrechten niet vooropstaan? Op die vraag formuleerde Amnesty decennia geleden het antwoord: nee. Onverschilligheid tegenover het kwaad dat anderen geschiedt, verstikt je eigen waardigheid. Bootvluchtelingen verdrinken of zitten vast in Libië. In de kampen op Griekse eilanden plegen kinderen zelfmoord. Amnesty vraagt om oplossingen die écht bescherming bieden.

Staatssecretaris Harbers weet de oplossing wel. Onlangs verklaarde hij dat mensen van de Griekse eilanden halen ‘de werking van de afspraken tussen EU en Turkije ondermijnt… Daarmee ontstaat dus toch weer een pull factor.’ Harbers is dus zo bang dat er misschien meer asielzoekers komen dat hij daartoe willens en wetens duizenden mensen in werkelijk ellendige omstandigheden houdt.

Maar deze situatie duurt nu al veel te lang. Amnesty wil dat de mensen nú weg kunnen. We gaan er actie voor voeren. Doet u mee?

Wordt Vervolgd, nov. 2018