VS: een leven lang pijn en schulden

Megan Hobson was 16 jaar toen ze per ongeluk geraakt werd in een vuurgevecht waar ze niks mee te maken had. Ze overleefde, maar heeft nog steeds allerlei gezondheidsklachten. Daarnaast heeft ze grote schulden door de hoge zorgrekeningen.

Sinds hij in 2016 werd neergeschoten heeft rapper en welzijnswerker Derrick Strong chronische pijn, en behoefte aan regelmatige fysiotherapie. Hij heeft een Medicaid-verzekering maar veel instellingen accepteren deze niet. Strong kreeg geen hulp bij het vinden van artsen en therapeuten. ‘Je moet het maar zelf uitzoeken via Google.. Mijn vrienden die me proberen te helpen komen er ook niet uit.’

En net als veel andere slachtoffers van schietpartijen in de VS die gehandicapt zijn geraakt, is het voor Jamie moeilijk om een goede woning te vinden. Na de schietpartij werd ze in een zorginstelling voor volwassenen geplaatst. Zonder toegang tot psychische zorg en onderwijs dat is toegesneden op kinderen in een rolstoel. Sinds haar achttiende woonde ze voornamelijk in woningen die ze met anderen deelde, maar kan ze geen goede permanente aangepaste woning vinden.

Een leven lang pijn en hoge kosten

De verhalen van Megan en Jamie zijn slechts twee voorbeelden van de moeilijkheden die slachtoffers van vuurwapens in de Verenigde Staten tegenkomen. Vandaag is Amnesty’s rapport Scars of Survival: Gun Violence and Barriers to Reparation in the USA uitgekomen. Daarin staat beschreven hoe slachtoffers vaak geen goede toegang tot medische zorg hebben vanwege de extreem hoge medische kosten en bureaucratie. Amnesty roept de Amerikaanse regering op ervoor te zorgen dat overlevenden van vuurwapengeweld toegang hebben tot effectieve en volledige schadeloosstelling.

Vuurwapengeweld in de VS

Tussen 2001 en 2017 kwamen meer dan een half miljoen mensen in de Verenigde Staten om het leven door wapengeweld. In 2017 alleen al waren dat 39.773 mensen. Van dit aantal ging het in 38% van de gevallen om moord en in 60% om zelfmoord. De meeste dodelijke slachtoffers van wapengeweld zijn jonge mannen. Jonge zwarte mannen hebben een tien keer hogere kans om door vuurwapens om het leven te komen dan jonge witte mannen.

Papierwerk

Veel slachtoffers van wapengeweld weten überhaupt niet af van het bestaan van hulpprogramma’s bestaan en schadeloosstelling, wat hen kan helpen om hun leven weer op te pakken. Als ze het al wel weten, zijn er zoveel voorwaarden waaraan ze moeten voldoen, dat veel mensen afhaken en veel aanvragen worden geweigerd omdat ze niet compleet zijn.

‘Als je meer gezondheidszorg nodig hebt, gaan ze je vragen of je ooit hebt gewerkt,’ vertelt de broer van een man die werd neergeschoten. ‘Als je ja zegt, willen ze loonstroken van zes maanden zien, en willen ze je geboorteakte, je sociale verzekeringspas – ze willen dat allemaal en dat hebben we niet.’

Wapengeweld is een mensenrechtencrisis

Vuurwapengeweld in de Verenigde Staten is een mensenrechtencrisis. Dat bleek uit ons eerdere rapport In the Line of Fire uit 2018. De Amerikaanse regering slaagt er niet in de verkoop, het bezit en het gebruik van vuurwapens door individuen adequaat te reguleren. Daardoor veronachtzaamt de regering

de veiligheid van mensen en het recht op leven. De autoriteiten hebben de verantwoordelijkheid om slachtoffers en overlevenden van wapengeweld te steunen.